mMieszkaniec
Formularze on-line
Mapa Gminy Łubowo
Projekty unijne
e puap
Pomoc dla Ukrainy
Jesteś w: Start / Turystyka / Warto odwiedzić

Warto odwiedzić

Kto jeszcze nie był w Łubowie, koło Gniezna, koniecznie powinien zobaczyć ten wyjątkowy, malowniczy zakątek wielkopolskiej ziemi. W Łubowie znajduje się jeden z najstarszych, drewnianych kościołów w Wielkopolsce.



Parafia z drewnianym kościołem istniała już w XII wieku. Pierwszy kościół ufundowała rodzina Dryjów, zwana niekiedy Sobiejuchami. W 1656 roku podczas wojen szwedzkich kościół został doszczętnie spalony. Miejscowa ludność szybko przystąpiła do budowy nowego kościoła drewnianego. Już w 1660 roku odbudowany kościół konsekrował biskup Stanisław Dzianott, sufragan Kijowski, kanonik gnieźnieński i przełożony zakonu maltańskiego – stąd na wieży kościoła można podziwiać krzyż maltański. Kościół odbudowano w stylu renesansowym, zaś boczną kaplicę i wieże dobudowano kolejno w latach 1720 i 1750 dzięki fundacji rodziny Lutomskich.

    Kościół jest konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy, z nieco węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium, do którego od strony północnej przylega zakrystia. Przy nawie od północy kaplica, od południa – kruchta. W kościele istnieje wiele rzeczy, które trzeba koniecznie zobaczyć. Ołtarz główny z ok. poł. XVII wieku z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, czczony przez miejscową ludność jako obraz Matki Bożej Pocieszycielki Wiernych; po obu stronach obrazu figury św. Stanisława i św. Wojciecha. Ołtarze boczne oraz ołtarz w kaplicy bocznej pochodzą z XVIII wieku. „Najstarsza” w kościele jest chrzcielnica z XVI wieku. Na belce tęczowej wewnątrz kościoła rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego, Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana z 2 połowy XVII wieku. Tyle jeszcze ciekawych przedmiotów można by wymieniać. Najlepiej przyjechać i „na własne oczy” zobaczyć. Zapraszamy.

    Ale to nie wszystko. W parafii jest drugi, zabytkowy kościół – kościół filialny p.w. Wniebowzięcia NMP, także wpisany do rejestru zabytków. Kościół powstał w 1891 roku jako kościół ewangelicki dla pierwszej parafii ewangelickiej w prowincji poznańskiej powołanej przez Królewską Komisję Kolonizacyjną.

Nikt już chyba nie ma wątpliwości, że do Łubowa trzeba przyjechać.

 

 

Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy

Historia
 
                          
1969

Powołanie do życia Muzeum Początków Państwa Polskiego, którego pierwszym dy­rektorem zostaje historyk sztuki J. Łomnicki badacz i propagator Ostrowa Lednickiego. Zadaniem Muzeum jest ochrona substancji zabytkowej Ostrowa Lednickiego i jego oto­czenia, prowadzenie badań archeologicznych i udostępnianie zabytków Ostrowa Led­nickiego szerokiej publiczności co staje się możliwe z chwilą uruchomienia przeprawy promowej na wyspę.
1974 Muzeum otrzymuje nowy statut i nową nazwę „Muzeum Pierwszych Piastów na Led­nicy”. Nie opodal szosy Poznań–Gniezno rozpoczyna się budowa Wielkopolskiego Par­ku Etnograficznego w Dziekanowicach, który w latach dziewięćdziesiątych stanie się jednym z największych skansenów w Polsce.
1978

Budowa na Ostrowie Lednickim stalowego zadaszenia w celu ochrony palatium i kaplicy pałacowej przed niszczącymi budowle opadami atmosferycznymi.

 

 

Zadaszenie do 1978 roku.

 

Zadaszenie od 1978 - 2008 roku

 
1981

Dyrektorem Muzeum zostaje historyk mgr A. Kaszubkiewicz.
1982

Dokonano uroczystego otwarcia dla zwiedzających pierwszych obiektów na terenie Wiel­kopolskiego Parku Etnograficznego w Dziekanowicach. Symbolicznego przecięcia sier­pem słomianej „wstęgi” dokonał etnograf prof. J. Burszta.
Założenie przy Muzeum Interdyscyplinarnego Zespołu do badań Ostrowa Lednickiego i jego zaplecza.

 

 

Badania umocnień grodu lednickigo
1984

Muzeum wzbogaca się o Rezerwat Archeologiczny Gród Piastowski w Gieczu gdzie w latach następnych prowadzone będą systematyczne badania archeologiczne uwień­czone w latach dziewięćdziesiątych wspaniałymi odkryciami.

 

 

Wykupienie przez Muzeum i udostępnienie zwiedzającym wspaniałego wiatraka typu holender w Rogierówku nad jeziorem Kierskim.

 
1986

Zakończenie budowy tzw. zespołu dworskiego na terenie Wielkopolskiego Parku Etno­graficznego w Dziekanowicach gdzie w kopii dworu ze Studzieńca w latach 1986–1994 mieści się siedziba Muzeum.

 

 

Folwark, stodoła z Jaromierza
1987–1990 W ramach Zespołu Interdyscyplinarnego realizacja programu badawczego budowli ka­miennych na Ostrowie Lednickim przez naukowców z Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy i z katedry Historii Sztuki Uniwersytetu Jagielońskiego.
1988 Utworzenie Lednickiego Parku Krajobrazowego w celu ochrony zabytkowego krajobrazu na terenach leżących wokół jeziora Lednica. Przez następne 11 lat zarządzać i admini­strować Parkiem będzie dyrekcja Muzeum na Lednicy.
1988–1992 Muzeum przejmuje w pobliskich Rybitwach teren z zabytkowym wiatrakiem oraz grunty z wcześniej pobudowanymi czterema obiektami etnograficznymi i wreszcie tereny w re­jonie Lednogóry i Moraczewa gdzie postawiono pięć obiektów etnograficznych w tym trzy wiatraki.
1992 Na Ostrowie Lednickim mają miejsce zorganizowane na dużą skalę ogólnopolskie uro­czystości związane z 1000. rocznicą śmierci Mieszka I. Obchodom nadano rangę uro­czystości państwowo-religijnej.
1994 Muzeum przejmuje w dzierżawę od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa zabu­dowania po byłym PGR w Dziekanowicach gdzie po dokonanym remoncie budynku administracyjnego zostaje przeniesiona siedziba Muzeum. Przez następne lata na fol­warku w Dziekanowicach prowadzone będą prace remontowe i adaptacyjne na potrzeby Muzeum.
Gmina Kłecko przekazuje Muzeum wzgórze widokowe w pobliskim Waliszewie.
Muzeum obchodzi 25-lecie istnienia.
1997

Muzeum zostaje właścicielem wczesnośredniowiecznego grodu w Grzybowie gdzie oprócz badań archeologicznych trwają prace adaptacyjne na potrzeby ruchu turysty­cznego.

 

 

 

Badania wykopaliskowe w Grzybowie
1997–1998 Na zlecenie Muzeum Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu opracowuje nową konep­cję zadaszenia Palatium na Ostrowie Lednickim. W wyniku przeprowadzonego konkursu dla studentów tej uczelni powstało szereg śmiałych projektów. Niestety z powodu braku środków finansowych żaden z nich nie został zrealizowany.
1998–2002 W Oddziale Muzeum w Rezerwacie Archeologicznym Gród Piastowski w Gieczu doko­nano rewelacyjnego odkrycia wczesnoromańskiego kościoła p.w. św. Jana Chrzciciela z in­teresującą kryptą relikwiarzową w części wschodniej oraz monumentalnym zachodnim masywem wieżowym.
1999 W wyniku reformy administracyjnej kraju Muzeum staje się Instytucją Kultury Samo­rządu Województwa Wielkopolskiego, otrzymuje nowy statut, zostaje również wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów.
Uroczyste otwarcie na terenie Wielkopolskiego Parku Etnograficznego w Dziekano­wicach nowoczesnej biologiczno- chemicznej oczyszcalni ścieków typu Bio-Vac, która docelowo ma obsługiwać centrum wsi Dziekanowice i budynki należące do Muzeum. Urządzenia oczyszczalni umieszcono w przeniesionym na teren skansenu budynku mły­na wodnego z Wierzenicy, gdzie w najbliższym czasie będzie się mieścić interesująca ekspozycja przyrodnicza.
Muzeum obchodzi Jubileusz 30-lecia istnienia.
2000 Remont i oddanie do użytku w celach wystawienniczych ogromnej kubaturowo sali w stodole na folwarku w Dziekanowicach gdzie w latach 2000–2003 prezentowano jubi­leuszową wystawę „Otton III w Polsce”. Obecnie planowana jest tam organizacja dużej, stałej wystawy dotyczącej Ostrowa Lednickiego.
2001 Uroczyste otwarcie i poświęcenie na terenie Wielkopolskiego Parku Etnograficznego w Dziekanowicach XVIII-wiecznego kościoła drewnianego z Wartkowic, rozebranego i prze­niesionego do Muzeum w roku 1997.
Publikacja albumu Ostrów Lednicki.
Więcej informacji o Muzeum można znaleźć w „Studiach Lednickich”,gdzie m.in. zamieszczone są ma­teriały do bibliografii Ostrowa Lednickiego, oraz w kolejnych tomach Biblioteki Studiów Lednickich, a także w drukach okazjonalnych publikowanych przez Muzeum.
P. K

 

 

 

 

Pomnik hrabiego Skórzewskiego w Leśniewie

W lesie koło Leśniewa znajduje się skromny obelisk. Upamiętnia on sensacyjne wydarzenie sprzed ponad stu lat. Początkowo, jak w klasycznym kryminale, wszystko wskazywało na nieszczęśliwy wypadek. Podczas polowania na zające śmiertelnie postrzelono ordynata dóbr czerniejewskich, hrabiego Skórzewskiego. Oficjalnie podano do wiadomości, że był to nieszczęśliwy wypadek przy podawaniu naładowanej śrutówki. 
W okolicy przez wiele lat rozpowiadano jednak, że na śmierci hrabiego komuś mogło zależeć. Skąd takie podejrzenia? Otóż Skórzewscy dostali się do elity dopiero w okresie zaborów. Polscy magnaci z dziada pradziada traktowali ich jak nuworyszy. Szczególną niechęcią darzyli Skórzewskich Radziwiłłowie. Jeden z nich, o imieniu Michał, za wszelką cenę pragnął zapobiec małżeństwu panny z rodu Radziwiłłów z młodym Skórzewskim. Wcześniej nawet dopuścił się gróźb karalnych wobec czerniejewskiego ordynata. Być może to on stał za „nieszczęśliwym wypadkiem” – i szybko zadbał o pozbycie się głównego świadka i oskarżonego w jednej osobie. Niezręczny sługa, uniewinniony od zarzutu nieumyślnego zabójstwa, nagle wyemigrował za ocean. 
Również dzisiaj, gdy zabłądzi się w lasach w okolicach tego monumentu, można spotkać samotnie wędrującą postać, która znika za obeliskiem. Ponoć to dusza hrabiego.

tekst źródłowy

                                                                                                              foto by K.Ch

 

 

Park w Lednogórze

Położony na brzegu jeziora Lednica, posiadający bogaty drzewostan park w Lednogórze,  nadaje wyrazisty akcent w rolniczym krajobrazie 

Lednickiego Parku Krajobrazowego. W ostatnim czasie park ten nabrał bajkowego wizerunku.  Dzięki 85-procentowym dofinansowaniu z Leader’a   Gmina Łubowo wykonała rewitalizację parku wraz z plażą w Lednogórze. Udało się stworzyć miejsce pełne gwaru kąpiących się dzieci, z dwoma placami zabaw, sanitariatami i prawie kilometrem wybrukowanych ścieżek w parku wokół zabytkowego kościoła, gdzie za każdym zakrętem można znaleźć ławkę, zachęcającą do wypoczynku. 

                                                                                                               Foto by M.K